به نقل از «خبرآنلاین»

آیا واقعا اکثر مردم از دولت آقای رئیسی راضی اند؟

تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۸۸۲۰۰

پریروزها سوار اسنپ که شدم رادیوی ماشین روشن بود و آقای رئیسی هم داشت ا ز حال و روز خوب مردم می گفت. ناگهان و بی اختیار همراه با راننده زدیم زیر خنده. خنده هایمان که تمام شد راننده با صداقت عجیبی پرسید: آقا ما که همدیگر رو نمی شناختیم، حرفی هم بینمون رد و بدل نشد اما از این حرف ها خنده مون گرفت. سئوالم اینه که این آقایون وقتی دور هم می شینن و این حرف ها رو می زنن خنده شون می گیره یا خیلی جدی از همین حرف ها می زنن؟واقعا برایم سئوال شد و به آن بنده خدا هم گفتم باور کن نمی دانم پاسخ این سئوال را.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حقیقتا هم در این یکی دو روز دارم به این پرسش فکر می کنم که آن خبرنگاران روی چه حسابی آن حرف ها را زده اند؟ آیا از حال و روز مردم خبر دارند و توی روز روشن دارند حقایق را وارونه جلوه می دهند؟در همین فکرها بودم که به یاد سال ۹۶ افتادم. در انتخابات آن سال گفت و گویی تصویری داشتم با چندتن از اهل سیاست درباره انتخابات ریاست جمهوری.

به زعم من و دوستانم چهار سالی که پشت سر گذاشته بودیم سال های چندان بدی نبودند. دست کم در مقایسه با دو سه سال آخر معجزه هزاره سوم. در یکی از گفت و گوهایم که هنوز در فضای مجازی و آپارات موجود است با علی میرفتاح گپ می زدم. یک جا علی میرفتاح گفت: ما حداقل چهار سال است که سر آسوده بر بالین گذاشته ایم. طبق معمول کامنت های زیادی در آن فضا زیر این مصاحبه ها منتشر می شد.

یکی از کامنت ها را خوب به خاطر دارم. نوشته بود: فلان فلان شده ها شماها چهار سال است که وضعتان خوب بوده من در این چهار سال دقیقه به دقیقه اش را زجر کشیده ام. همان موقع خیلی به این کامنت فکر کردم. هنوز هم فکر می کنم. به احتمال زیاد حرف صادقانه ای بود. به نظر نمی رسید در آن رنگ و ریایی باشد. همان طور که در حرف میرفتاح دروغ و ناراستی نبود. هریک از منظر خود به ماجرا نگاه کرده بودند. میرفتاح که از دست رفتارهای جنون آمیز معجزه هزاره سوم به ستوه آمده بود با دولت روحانی احساس آرامش می کرد. دست کم فکر می کرد این رئیس جمهور با سخنانش آبروی ایران را در داخل و خارج نمی برد و با سرکشی هایش در مقابل دنیا هزینه گزاف روی دست کشور نمی گذارد. آن بنده خدایی هم که چهار سال آسوده نخوابیده بود احتمالا از فرودستانی بود که به سودای گشایشی در زندگی اش چشم به تحولات جامعه دوخته بود. شاید هم از آن هایی بود که فکر می کرد اگر به جای روحانی فی المثل جلیلی بر سر کار می آمد همه مشکلاتش حل می شد. هرچه بود او از آن هایی بود که از برجام و لبخندهای روحانی و دیپلماسی ظریف و آشتی با دنیا، چیزی گیرش نیامده بود و آن چهار سال را با سختی سپری کرده بود و چشم در راه حماسه و معجزه ای بود که شرایط موجود را تغییر دهد و فرشته درآید.

غرض از همه این حرف ها این که ممکن است در این دو سال به من و آن راننده اسنپ بَد گذشته باشد. به من که حتما بد گذشته. جزئیاتش بماند اما یک قلم آشکارش این که از پایتخت به شهرستان کوچ کرده ام. آن راننده اسنپ هم این جور که می گفت اوضاعش از یکی دو سال پیش خیلی بدتر شده بود. نه فقط از حیث اقتصادی که می گفت در بنیادهای اعتقادی اش هم شک کرده.اما من و آن راننده اسنپ معیار توفیق یا عدم توفیق دولتمردان نیستیم.از آن طرف شکی نیست که خبرنگاران همسو با دولت حالشان مثل ما نبوده. آقای رئیسی هم حالش مثل ما نبوده. آن ها از منظر خودشان به عالم و آدم نگاه می کنند و از چشم انداز آن ها نه تنها زندگی خیلی هم دشوار نیست بلکه پیشرفت های دولت در دوسال اخیر شگفت آور بوده. دروغ نمی گویند. حتما دروغ نمی گویند اما همان طور که نیما یوشیج می گفت: خانه ام ابری است/ یکسره روی زمین ابری است با آن. این بزرگواران هم چون خانه شان ابری است همه زمین را ابری می پندارند.

اما می دانیم و می دانید و می دانند که میزان حالِ آقای رئیس و خبرنگاران خوشحال از وضعیت موجود نیست. میزان حال من و آن راننده اسنپ هم نیست. میزان حال عموم مردم است. اکثر مردم. مردم هم برخلاف گفته آقای علم الهدی فقط متدینین نیستند. فقط آن هایی که به نماز جمعه می روند هم نیستند. مردم یعنی همه. از کرد و ترک و لر و بلوچ و عرب و فارس و همه و همه. از شیعه و سنی و مسیحی و یهودی و اهل حق و همه و همه. از حزب اللهی و روشنفکر و منتقد و معترض و وسط باز و همه و همه. آیا از میان این همه و همه، اکثر مردم از وضع موجود راضی اند؟ چه متر و معیاری برای سنجش رضایت اکثریت وجود دارد؟ آیا آن هایی که کارنامه خودشان را موفق می دانند راهی برای سنجش حال مردم در دست دارند و یا صرفا به گفته های دوستان و نزدیکانشان بسنده می کنند؟ فکر می کنم دارم توضیح واضحات می دهم و لازم نیست بیش از این حرف بزنم. چیزی را که همگان دانند گفتنش چه سود دارد؟

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1808061

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سیدابراهیم رئیسی دولت سیزدهم آن راننده اسنپ همه و همه چهار سال آن هایی حرف ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۸۸۲۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فلاحت پیشه: هم گشت ارشاد حجاب ناموفق بود هم گشت ارشاد مدیران

آفتاب‌‌نیوز :

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، نماینده ادوار مجلس و استاد علوم سیاسی در گفتگو با هم‌میهن به تشریح و بررسی تأخیر در ایجاد گشت ارشاد واقعی مسئولان پرداخت.

مشروح این گفتگو را در ادامه می خوانید؛

* یکی از وعده‌های ابراهیم رئیسی تشکیل گشت ارشاد مسئولان بوده است؛ نظرتان درباره عملکرد دولت در رابطه با ایجاد گشت ارشاد مسئولان چیست؟

مقایسه دو گشت ارشاد حاکی از آن است که دو بار این طرح شکست خورده است و هر دو شکست جزو موضوعات منفی کارنامه دولت است. گشت ارشاد عفاف و حجاب بدون قانون، کار خود را انجام می‌دهد. وقتی قانون وجود ندارد مردم در بلاتکلیفی دچار ظلم می‌شوند. متاسفانه اصرار جدی نیز در این رابطه صورت گرفته درحالی‌که هنوز لایحه حجاب و عفاف تعیین‌تکلیف نشده عده‌ای بدون پشتوانه قانونی در حال وارد آوردن فشار بر مردم هستند.

خبرهای مرتبط
اصولگرایانِ منتقد «گشت ارشاد»، تغییر موضع داده اند؟ /دولت رئیسی همچنان مدافع رویکردهای تند و سلبی در موضوع حجاب
تکرار حمایت های دولت از گشت ارشاد /تا تصویب نهایی لایحه عفاف و حجاب، پلیس به وظایف خود عمل خواهد کرد
شبکه قدرت، اجازه گشت ارشاد مدیران را به رئیسی نمی دهد /خود او هم صاحب نفوذ نیست
گشت دوم مربوط به فساد و سوءاستفاده‌های اقتصادی است که در سکوت دچار شکست شده است. چند پرونده عمده مانند پرونده معروف به باغ گیلاس در اُزگُل است. پرونده دیگر چای دبش است که رئیس قوه قضائیه اعلام کرد کسی در این رابطه به دستگاه عدلیه معرفی نشده است درحالی‌که قبل از آن اعلام شد احتمالاً ۶۰ نفر در این پرونده دچار اهمال شده باشند.

اما به نظر می‎آید هیچ پیگیری‌ای صورت نگرفت و مسائل دیگر نیز در این رابطه مطرح شد. بنابراین در زمینه گشت ارشاد مدیران نیز کارنامه موفقی وجود ندارد، یا آن‌گونه که تبلیغات گسترده‌ای در بحث گشت ارشاد حجاب صورت گرفته، شفافیت اعتمادسازی در مورد گشت ارشاد مدیران انجام نشده و آنچه می‌بینیم نوعی لاپوشانی است. به هر حال در مواردی که تخلف وجود دارد، خلاف‌واقع‌هایی صورت گرفته و از اسامی مقدس سوءاستفاده شده است؛ از استفاده اسامی چهارده معصوم در چای دبش گرفته تا عناوین مذهبی در موضوع باغ اُزگُل.

* دولت دستگیری برخی از مدیران میانی و رده پایین را در راستای گشت ارشاد مسئولان گزارش کرده است. این گزارش‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

شاهد آن هستیم که نه‌تنها گشت ارشاد کارکرد نداشته و گزارش شفافی ارائه نشد، بلکه لاپوشانی هم صورت گرفته است. واقعیت این است که مردم این موارد را درک می‌کنند و مواردی که مسائل ایضایی بدون محفل قانونی صورت می‌گیرد اما در مواردی که به حقوق ملت مربوط است برخورد شفاف، جدی و قانونی صورت نمی‌گیرد. معتقدم بسیاری از وظایف قانونی دولت در پرداختنِ حقوق مردم، تحت‌الشعاع شرایطی قرار دارد که ارشاد غیرقانونی صورت می‌گیرد. بزرگترین ضربه به اعتماد و امنیت یک کشور زمانی زده می‌شود که قوانین یک کشور فقط برای مردم نوشته شود. متاسفانه شاهدیم که در برخی موارد که قانون هم وجود دارد، زور قانون به صاحبان قدرت نمی‌رسد اما برای بخشی از مردم، برخوردکنندگان خود را از قانون بالاتر می‌بینند.

* به نظر شما اگر قرار باشد گشت ارشاد مسئولان به صورت واقعی راه‌اندازی شود چه موضوعاتی باید مورد توجه قرار گیرد؟

مفهوم ارشاد، وجه جدی روشنگری و شفاف‌سازی است. ارشاد نوعی برخورد است که همزمان منجر به نوعی تعلیم و تربیت عمومی می‌شود. اگر گشت ارشاد مقابله با فساد صورت گرفته پس باید با ارائه گزارش آشکارِ آن به مردم جلب اعتماد مردم انجام شود و از سوی دیگر نقش پیشگیرانه در مقابل فسادهای بیشتر را داشته باشد. ولی متاسفانه هنوز گزارش مشخص و روشنی در این رابطه وجود ندارد و در مواردی نیز خارج از گشت ارشاد حکومتی توسط برخی از رسانه‌ها خبر از فساد داده می‌شود.

در این موارد متاسفانه دولت نه‌تنها به وظیفه ارشادی خود عمل نمی‌کند بلکه دستگاه‌های مختلف به سمت لاپوشانی حرکت کرده و این پرونده‌ها را مشمول قاعده زمان می‌کنند. مشمول قاعده زمان شدن این پرونده‌ها دو وجه دارد؛ بخشی از آن شامل مسائل حقوقی شده و اگر پرونده بعد از زمان مشخص بررسی نشود، عملاً امکان پیگرد قضایی برای بررسی آن وجود ندارد. ولی مد نظر من؛ مشمول قاعده زمانی از نظر فراموش کردن نزد اذهان عمومی است.

عده‌ای بر این عقیده‌اند که اگر موضوعی مطرح نشده و از دستور اخبار خارج شود، از محل توجه مردم نیز دور می‌شود درحالی‌که انباشته شدن پرونده‌های فساد در حال بررسی یا غیرشفاف، به افکار عمومی در جامعه ضربه می‌زند.

* حکومت ما برای شروع این گشت ارشاد باید از کدام نهاد شروع کند؟

هر پرونده فسادی سه ضلع اصلی دارد؛ اول کسانی که سوءاستفاده مالی می‌کنند و در رأس هرم قرار دارند. گروه دوم لابی‌گر یا دلال این افراد هستند و این افراد سوءاستفاده‌گر را به امتیازات موجود به‌ویژه رانت‌های دولتی وصل می‌کنند. دسته سوم، افراد نزدیک به قدرت هستند که از طریق دلال‌ها به مختلسین ربط پیدا می‌کنند. اگر نگاهی به مجموعه پرونده‌های بزرگ ایران داشته باشیم که جمع آنها به ده‌ها میلیارد دلار براساس نرخ روز می‌رسد، این سه ضلع در آن وجود دارد.

متاسفانه در گذشته به‌طور عمده رأس هرم (اختلاس‌گران) مورد مجازات قرار گرفتند و مجازات لابی‌ها یا افراد قدرتمند که اُلیگارشی قدرت را شکل داده‌اند، شفاف نبوده است. اما مهم این است که سرنوشت پول‌های اختلاس‌شده هم مشخص نشده است. مبلغ برخی از پول‌های اختلاس‌شده (از دهه ۷۰ به بعد) بیش از بودجه اعتبارات عمرانی آن سال بوده است اما سرنوشت این پول‌ها مشخص نشده است.

باید با سه ضلع مثلث برخورد شود. گاهی اسامی خاصی مطرح می‌شود که یا آنها مجازات می‌شوند یا مجازات‌شان در گذر زمان محو می‌شود. اما نتیجه عدم برخورد با فساد شکل‌گیری اُلیگارشی قدرت و ثروت است؛ اُلیگارشی‌ای که صاحبان قدرت و ثروت شکل می‌دهند و می‌بینیم که عملاً این موضوع فساد و مثلث فاسد را بیمه می‌کند.

* یک سال دیگر انتخابات ریاست‌جمهوری است و راه‌اندازی گشت ارشاد مدیران یکی از وعده‌های آقای رئیسی بوده است. عدم به نتیجه رسیدن و حتی مشخص و شفاف نشدن ابعاد پیگیری آن در کشور، چه تاثیری بر جامعه دارد و چه نتیجه‌ای برای این دولت و آقای رئیسی رقم می‎زند؟

دولتمردان فکر نکنند که مردم این وعده‌ها را فراموش می‌کنند، مردم هیچ وعده‌ای را فراموش نمی‌کنند؛ به‌ویژه وعده‌های مقابله با فساد. تجربه نشان داده که بخش اعظم فسادخیزی‌ها در کشور ناشی از اصرار دولت‌ها بر حفظ شرایط است. به‌طور مشخص چندنرخی بودن ارز در کشور یکی از عوامل فساد است.

در سال ۱۴۰۲ میزان ارزی که با رقم غیرآزاد توزیع شده، حدود ۶۹ میلیارد دلار است. در حقیقت ۶۹ میلیارد دلار را دولت در ردیف‌های مختلف توزیع کرده است که کل این رقم‌ها پایین‌تر از نرخ ارز آزاد در بازار است. در حال حاضر دلار ۲۸۸۰۰ تا ۴۲۰۰۰ تومان وجود دارد اما نرخ ارز در بازار آزاد فراتر از این ارقام است. این اصرار بر چندنرخی بودن ارز، بیشترین سود را به رانت‌خواران بخشیده است. تاکید می‌کنم این به معنای گزارش یک فساد نیست بلکه گزارش زمینه فساد است.

* آیا دولت سیزدهم توانایی راه‌اندازی گشت ارشاد مدیران را دارد؟

معتقدم که دولت رئیسی برخلاف ادعاهای اولیه زودتر از دولت‌های گذشته در مقابل اُلیگارشی قدرت و ثروت دچار ناکارآمدی شد.